ဘာသာေရး ေလ့လာလိုက္စားေနၾကတဲ့သူေတြကို ပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳးႏွင့္ ေတြ ႔ၾကရမွာျဖစ္ပါတယ္။ တခ်ိဳ ႔က အခုမွ ဘာသာေရးဆိုတာကို ဘာလဲဆိုျပီး ကၾကီးေရ, က ေလ့လာေနဆဲကာလျဖစ္ပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာႏွင့္ တျခားဘာသာေတြကို ယွဥ္တြဲေလ့လာၾကမယ္။ ဘယ္ေနရာ ကြာလဲ၊ ဘယ္ေနရာ တူလဲစသည္ျဖင့္ေပါ့။
တခ်ိဳ ႔ကေတာ့ ဗုဒၶဘာသာဆိုတာကို အစကေနစျပီး ထဲထဲ၀င္၀င္ေလ့လာဖို႔ ၾကိဳးစားၾကတယ္။ နီးစပ္ရာ စာေပေတြကို ဖတ္ရင္း၊ တရားေခြေတြနာရင္း၊ နီးစပ္ရာ ရဟန္းပညရွင္၊ လူပညာရွင္ေတြကို ေမးျမန္းစံုစမ္းရင္း မိမိတို႔ရဲ ႔ ဘာသာေရးအသိအျမင္ဗဟုသုတကို ျမွင့္တင္ဖို႔ၾကိဳးစားေနၾကတယ္။
တခ်ိဳ ႔ကေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ ႔အဆံုးအမေတာ္ေတြကို အေျခခံကေနတျဖည္းျဖည္းလိုက္နာက်
တခ်ိဳ ႔ တခ်ိဳ ႔ကေတာ့ တရားအားထုတ္မႈ ဘာ၀နာပိုင္းကို စျပီးတက္လွမ္းေနၾကပါတယ္။ အဲဒီမွာပဲ မတူညီကြဲျပားမႈေတြ ႏွင့္ စတင္ေတြ႔ရပါေတာ့တယ္။
ကၽြန္ေတာ့္ပတ္၀န္းက်င္မွာေတာ့ သမထဘာ၀နာသက္သက္ကို သီးသန္႔ေလ့လာလိုက္စားတဲ့သူမ်ိဳး အေတြ႔ရနည္းပါတယ္။ တစ္ေယာက္စ ႏွစ္ေယာက္စေတာ့ မိမိတို႔ ၀ါသနာအရႏွင့္ လက္ရွိႏွီးႏႊယ္ေနတဲ့ ေလာကီကိစၥေတြေၾကာင့္ သမထဘာ၀နာကို တစ္စိုက္မတ္မတ္ လုပ္ေနၾကတာမ်ိဳးေတာ့ရွိပါတယ္။ သူတို႔ေတြႏွင့္ပတ္သက္ျပီးကေတာ့ အထူးေဆြးေႏြးစရာအေၾကာင္း မရွိပါဘူး။ သူတို႔ ယံုၾကည္ခ်က္ႏွင့္ သူတို႔ လုပ္ေနၾကတဲ့သူေတြကိုး။
အခု ကၽြန္္ေတာ္ေဆြးေႏြးခ်င္၊ ေျပာခ်င္တာကေတာ့ ၀ိပႆနာဘာ၀နာ အားထုတ္ေနၾကသူေတြအေၾကာင္းပါ။ အဲဒီပုဂၢိဳလ္ေတြမွာမွ သမထယာနိကသမားေတြႏွင့္ ၀ိပႆနာယာနိကသမားေတြဆိုျပီး ထပ္ခြဲၾကည့္လို႔ရပါတယ္။
တရားအလုပ္ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္နားလည္ထားသေလာက္ေတာ့ တျခားေလာကီ လူမႈစီးပြားေရး အလုပ္ေတြလိုမ်ိဳး မဟုတ္ပါဘူး။ ေလာကီအလုပ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ အတၱႏွင့္ ေမာင္းတင္ျပီးလုပ္ႏိုင္မွ ေအာင္ျမင္တတ္တာမ်ားပါတယ္။ တရားအလုပ္ကေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ၾ
ေနာက္တစ္ခုက တရားအားထုတ္ပံု နည္းလမ္းပါဘဲ။ အဲဒါကို ေရွးေရွးက ဆရာေတာ္ေတြ၊ ဘာသာေရးဆိုင္ရာကၽြမ္းက်င္သူေတြ၊ ဆရာသမားေတြလည္း အၾကိမ္ၾကိမ္အထပ္ထပ္ သတိေပးခဲ့၊ ေျပာခဲ့ၾကျပီးပါျပီ။ တရားအားထုတ္ရာမွာ အားထုတ္ပံုနည္းေတြက ဆရာသမားမ်ားညႊန္ျပပံုေပၚမူတည္ျပီး အမ်ိဳးမ်ိဳးကြဲျပားမႈရွိေနပါတယ္။ ဆရာသမားမ်ားက မိမိတို႔ စရိုုက္၀ါသနာအရ အားသန္ရာ၊ မိမိတို႔ တရားအရသာသိခဲ့ၾကရာ ရႈမွတ္နည္းမ်ားကို တဆင့္ ျပန္လည္ျပသေပးၾကတာမို႔ မူေတြကေတာ့ အမ်ိဳးမ်ိဳးကြဲေနႏိုင္မွာပါပဲ။
ကၽြန္ေတာ့္အေနႏွင့္ တရားအားထုတ္ၾကမယ့္သူေတြကို တိုက္တြန္းခ်င္တဲ့ အေျခခံအခ်က္ ႏွစ္ခ်က္ရွိပါတယ္။
(၁) တရားအားမထုတ္ခင္ သေဘာထားမွန္ေအာင္ အရင္စလုပ္ၾကဖို႔ ႏွင့္
(၂) အခ်ိန္တိုင္း မိမိကိုယ္ကို မိမိ တာ၀န္ယူၾကဖို႔ ပါ။
နံပါတ္ (၁) ကေတာ့ အေပၚမွာေျပာခဲ့တဲ့ အတၱႏွင့္ တရားအလုပ္ကို မလုပ္မိဖို႔အတြက္ မိမိကိုယ္ကို အရင္ သတိေပးဖို႔ပါဘဲ။ တရားဆိုတဲ့အရာကို ေလာကီပစၥည္းဥစၥာေတြစုေဆာင္းရွာေ
လူတစ္ေယာက္ကိုု ဘယ္နည္းႏွင့္ တရားျပမွ တရားရမယ္ဆိုတာကို ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကလြဲလို႔ ဘယ္သူမွ အတိအက်မသိၾကပါဘူး။ ၾကားဖူးၾကလိမ့္မယ္လို႔ထင္ပါတယ္။ ဘုရားလက္ထက္ကေတာင္ လက္ယာေတာ္ရံ အရွင္သာရိပုတၱရာကိုယ္ေတာ္ၾကီးဟာ အတူေနတပည့္ရဟန္းကို ငယ္ရြယ္သူျဖစ္လို႔မို႔ ရာဂစရိုက္အားၾကီးလိမ့္မယ္ထင္ျပီ
တရားျပသေပးေနၾကတဲ့ ဆရာသမားမ်ားဟာ သူတို႔ သိထားတဲ့၊ အားထုတ္ဖူးတဲ့ နည္းကိုသာ သူတို႔ သေဘာေပါက္နားလည္သလို ေယာဂီေတြကို ျပန္လည္ျပသေပးၾကတာပါ။ သူတို႔နည္းဟာ ေယာဂီအားလံုးအတြက္ အဆင္ေျပမယ္၊ တရားအသိဉာဏ္ကိုျဖစ္ေပၚေစပါလိမ့္
ဒီေတာ့ စစခ်င္းတရားအားထုတ္မယ့္သူတစ္ေယာ
ဒီလိုေန႔စဥ္အားထုတ္ၾကည့္လို႔ တစ္ဆထက္တစ္ဆ မိမိရဲ ႔ စိတ္ႏွင့္အသိဉာဏ္မွာ ေျပာင္းလဲမႈ၊ တိုးတက္မႈျဖစ္လာသလားဆိုတာကို သတိထားေစာင့္ၾကည့္ေပးပါ။ တကယ္နည္းမွန္လမ္းမွန္အားထုတ္လ်က္
ဒီေနရာမွာ သတိထားဖို႔က တရားနည္းေတြကို ဟိုစပ္စပ္၊ ဒီစပ္စပ္ႏွင့္ အားမထုတ္မိဖို႔ေတာ့လိုပါတယ္။ နည္းတစ္ခုကို အားထုတ္ၾကည့္ျပီဆိုရင္ ဆရာသမားေတြညႊန္ျပတဲ့အတိုင္း စနစ္တက်ႏွင့္ ေလးေလးစားစားလုပ္ၾကည့္ဖို႔ေတာ့
ေနာက္တစ္ခုက တရားအားထုတ္မႈႏွင့္အတူ တရားစာေပေတြကိုလည္း တတ္ႏိုင္သေလာက္ ေလ့လာႏိုင္ရင္ပိုေကာင္းပါတယ္။ ပါဠိေတာ္ျမန္မာျပန္စာအုပ္ေတြျ
ေနာက္တစ္ခု အေရးၾကီးတာကေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မညာမိဖို႔ပါဘဲ။ ကိုယ္တကယ္ တရားအသိဉာဏ္ျဖစ္တယ္၊ မျဖစ္ဘူးဆိုတာ ကိုယ့္ဖာသာ အသိဆံုးပါ။ တရားသေဘာကလည္း တအားရွင္းပါတယ္။ ၀ မရွိဘဲ ၀ိလုပ္လို႔ မရသလို၊ အခန္း (၁) မျပီးေသးဘဲ အခန္း (၂) ကို ကူူးလို႔ မရပါဘူး။ တကယ္လို႔ ကိုယ္က စာမေက်ဘဲ ေနာက္ တစ္ခန္းကူးလိုက္မိမယ္ဆိုရင္ ကိုယ့္အစာအိမ္အတြက္ အစာမေက်တဲ့ အစားအေသာက္တစ္ခုကို စားလိုက္မိသလိုမ်ိဳးပါဘဲ။ အသိဉာဏ္ထဲမွာ အစာမေက်ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ ဒါေလးကိုလည္း ကိုယ့္ဖာသာ သတိထားမိဖို႔လိုပါတယ္။ ဆရာသမားေတြအေနႏွင့္က တခါတေလ အမ်ားႏွင့္ သင္ျပေပးရတာမို႔ တစ္ဦးခ်င္းစီ ဘယ္အေျခအေနျဖစ္ေနျပီဆိုတာမ်ိဳး
၀ိပႆနာတရားဆိုတာ တကယ္ေတာ့ ဘယ္နည္းႏွင့္ပဲ အားထုတ္ အားထုတ္ ေရာက္ရမယ့္ ပန္းတိုင္က တစ္ခုတည္းပါဘဲ။ ၀ိပႆနာလမ္းေၾကာင္းေပၚမွာ အားလံုးဟာ အတူတူပါဘဲ။ နည္းေတြႏွင့္ ရႈပ္ေနၾကတာ တကယ္က ၀ိပႆနာလမ္းေပၚကို မေရာက္ႏိုင္ၾကေသးလို႔ပါ။ မိမိတရားတိုးတက္မႈ ရွိ၊ မရွိကို စမ္းစစ္ခ်ိန္ကိုက္ၾကည့္လို႔ရတဲ့ အခ်က္ေလးေတြရွိပါတယ္။ ၀ိပႆနာတရားဟာ ပညတ္ကေနခြဲထြက္ျပီး ပရမတ္ထဲကို ၀င္ေရာက္က်က္စားတဲ့တရားပါ။ မိမိရဲ ႔ အသိဉာဏ္ဟာ ပရမတ္ကို သေဘာေပါက္တဲ့ အေျခအေနမွာ ရွိေနျပီလားဆိုတာႏွင့္ စမ္းစစ္ၾကည့္လို႔ရပါတယ္။ ေနာက္ တစ္ခုက လကၡဏာေရး (၃)ပါးပါ။ တကယ္ ၀ိပႆနာဉာဏ္ျဖစ္ၾကျပီဆိုရင္ ဒီလကၡဏာေရး (၃)ပါးထဲက တစ္ပါးပါးကိုေတာ့ ထင္ထင္ရွားရွား ဉာဏ္ထဲမွာ သိလာတတ္ၾကပါတယ္။ ေနာက္ တစ္ခုက ရုပ္ႏွင့္နာမ္ကို ခြဲျခားျမင္တတ္လာပါမယ္။ ျပီးေတာ့ အားလံုးၾကားဖူးေနၾကျဖစ္မယ့္ ျဖစ္ပ်က္ျမင္၊ ျဖစ္ပ်က္မုန္းေပါ့။ ဒါကိုလည္း အသိဉာဏ္ကေနပဲ သဲသဲကြဲကြဲ ျမင္ႏိုင္သြားပါလိမ့္မယ္။ အခု ေျပာခဲ့တဲ့ အေျခအေနေတြကို ကိုယ္ပိုင္ဉာဏ္ႏွင့္ သိသြား၊ ၾကံဳဖူးသြားျပီဆိုတဲ့သူတစ္ေယာက္
တခါတေလ တရားကလည္း သိသလိုလိုႏွင့္ မသိေသးတာမ်ိဳးလည္း ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ အေတာ္ရင္းႏွီးျပီး ေလးစားခ်စ္ခင္ရတဲ့ ဘၾကီးတစ္ဦးရွိပါတယ္။ တကယ္တရားသမားၾကီးပါ။ တစ္သက္လံုး တရားအလုပ္ကိုပဲ တစ္စိုက္မက္မက္လုပ္လာခဲ့တဲ့သူပါ
ေနာက္ သတိေပးခ်င္တာတစ္ခုလည္းရွိပါေသးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ၾကံဳခဲ့တဲ့ အေတြ႔အၾကံဳထဲကပါပဲ။ တခ်ိဳ ႔ေသာရိပ္သာမ်ားမွာ ျပသတဲ့နည္းေတြဟာ ဘုရားေဟာတရားေတာ္ေတြထဲကအတိုင္း မွန္ကန္ျပီး၊ အားထုတ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြအတြက္လည္း လြယ္ကူသက္သာ တရားကို သိလြယ္၊ ျမင္လြယ္ေစပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ခက္တာက အဲဒီရိပ္သာရဲ ႔ဆရာသမားမ်ားက ဒီဘ၀မွာတင္ တစ္မဂ္တစ္ဖိုလ္ရဖို႔ဆိုတာ မလြယ္ေၾကာင္း (မျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္း) ဆရာအစဥ္အဆက္ တပည့္ေတြကို ေျပာၾကားဆံုးမသင္ျပေနၾကတဲ့ ရိပ္သာမ်ိိဳးပါ။ သူတို႔ေတြႏွင့္ စကားေျပာေဆြးေႏြးလိုက္ရင္ အခုတရားအလုပ္လုပ္တာဟာ ေနာက္ဘ၀အတြက္ အထံုပါရမီျဖစ္ဖို႔ပါဆိုတာမ်ိဳး
ေနာက္တစ္မ်ိဳးေတြ႔ရတာကေတာ့ သမထယာနိကလမ္းႏွင့္ျပသေပးတဲ့ ရိပ္သာတစ္ခ်ိဳ ႔မွာပါ။ သမထႏွင့္ စ်ာန္အဆင့္ဆင့္ကို တက္ျပီးကာမွ ၀ိပႆနာကူးလို႔ရမယ္ဆိုတဲ့ပံုစံမ်
နံပါတ္ (၂) ကို ဘာလို႔ ကၽြန္ေတာ္ေျပာရတာလဲဆိုေတာ့ တရားအားထုတ္ၾကတဲ့သူေတာ္ေတာ္မ်ား
တရားအလုပ္ကို စလုပ္မယ္လို႔ စိတ္ကူးေနၾကသူမ်ားအတြက္ အၾကံေပးခ်င္တာကေတာ့ မိမိႏွင့္ အဆင္ေျပမယ့္ တရားနည္းတစ္ခု (ရိပ္သာတစ္ခု) ကိုေရြးပါ။ အဲဒီက သင္ၾကားျပသတာကို စနစ္တက်သင္ယူေလ့လာပါ။ တရားေလာဘ သိပ္မၾကီးပါႏွင့္။ အနတၱတရားမို႔လို႔ အေၾကာင္းညီညြတ္ရင္ သူ႔အလိုလိုရ ရသြားပါလိမ့္မယ္။ ကိုယ့္ဘက္ကသာ မွန္မွန္ၾကိဳးစားေနေပးဖို႔ပါ။ စလုပ္ျဖစ္သြားဖို႔ႏွင့္ စြဲစြဲျမဲျမဲဆက္လုပ္သြားဖို႔က အဓိကလိုရင္းပါလို႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။
အားထုတ္လက္စပုဂၢိဳလ္မ်ားကို အၾကံေပးခ်င္တာကေတာ့ မိမိတရား တိုးတက္မႈရွိမရွိကို အျမဲသတိထားၾကည့္ေပးပါ။ ကိုယ့္ကို အေကာင္းဆံုး တရားစစ္ေပးမွာက ေလာကဓံတရားေတြပါဘဲ။ မဂၤလာတရားေတာ္မွာပါတဲ့ “ဖု႒ႆ ေလာကဓေမၼဟိ၊ စိတၱံ ယႆ န ကမၸတိ၊” ဆိုတဲ့ မဂၤလာတရားဟာ ကိုယ့္အတြက္ တရားမွတ္ေက်ာက္တိုက္သလို ျဖစ္ေနေစမွာပါ။ ၀ိပႆနာတရားဟာ ထိုင္ျပီးမွတ္မွ မွတ္လို႔ရတဲ့တရားမ်ိဳးလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ တစ္ေန႔လံုး အိပ္ရာႏိုးတဲ့အခ်ိန္ကေန ညအိပ္ရာ၀င္တဲ့အခ်ိန္အထိ မွတ္လို႔ရေနတာပါ။ ရိပ္သာေတြမွာ တရားထိုင္ခ်ိန္ဆိုျပီး နာရီေတြႏွင့္ သတ္မွတ္ထာ
အခုေျပာခဲ့တဲ့ အေျခခံအခ်က္(၂)ခ်က္ဟာ တရားစစအားထုတ္ခါစအခ်ိန္တစ္ခုတည္
ကၽြန္ေတာ္လည္း သိပ္သိေနလို႔ ဒီစာကိုေရးတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ခရီးတစ္ခုသြားေနရင္း လမ္းမွာ ကိုယ္ႏွင့္ခရီးတူသြားမယ့္သူေတြ
ေလးစားစြာျဖင့္
၀ိမုတၱိသုခ
ဇြန္လ ၂၈ ရက္၊ ၂၀၁၁ခုႏွစ္။
ဆက္လက္ဖတ္ရႈရန္
