Homeless အေတြးမ်ား (၂)

ျမတ္ေသာ ေတာင္းခံၾကသူမ်ား

တစ္ရက္ ကၽြန္ေတာ္အလုပ္ကေနျပန္လာေတာ့ တိုက္ေအာက္က အမိႈက္ပံုးေတြစုျပီးပစ္ရတဲ့ေနရာမွာ Homeless တစ္ေယာက္ အမိႈက္ပံုးတစ္ခုကို ဖြင့္ျပီး အဲဒီပံုးထဲက ဟင္းေတြကို ျမိန္ရည္ယွက္ရည္စားေနတာကိုေတြ႔ရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း အဲဒီHomeless ကို ျဖတ္ေက်ာ္ရင္း ဘူတာဘက္ကို ထြက္လာခဲ့လိုက္ပါတယ္။ ေနာက္တစ္ေန႔ အလုပ္ထဲေရာက္ေတာ့ အတူလုပ္တဲ့ ျမန္မာအကိုႏွင့္ စကားေျပာျဖစ္ေတာ့ မေန႔ကေတြ႔ခဲ့တဲ့ Homeless အေၾကာင္းေရာက္သြားပါတယ္။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ သူကလည္း အဲဒီျမင္ကြင္းကို တိုက္အေပၚကေန လွမ္းျမင္လိုက္တယ္လို႔ေျပာတယ္။ သူတင္မကပဲ အလုပ္ထဲကဂ်ပန္ကလည္း ျမင္လိုက္တယ္တဲ့။ ျမင္လိုက္တဲ့ဂ်ပန္က အဲဒီအကိုကို “မင္းတို႔တိုင္းျပည္မွာ အဲဒီလိုမ်ိဳး ငတ္ျပတ္ေနတဲ့သူမ်ိဳးေတြ ရွိလား” လို႔ ေမးပါတယ္တဲ့။ အဲဒါႏွင့္ သူက “ငါတို႔တိုင္းျပည္မွာ ဒီလိုမ်ိဳးငတ္ေနရင္ ဘုန္းၾကီး၀တ္လိုက္ျပီ။ ဒါမ်ိဳးေတာ့ မလုပ္ဘူး” လို႔ ျပန္ေျဖလိုက္တယ္ဆိုပဲ။ ဒီေတာ့ ဂ်ပန္က “ဟာ....ဒီလိုမ်ိဳး လုပ္လို႔ရလား။ ေကာင္းတာေပါ့” လို႔ ျပန္ေျပာပါတယ္တဲ့။ သူကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို သူဂ်ပန္ကို စကားအႏိုင္ရလိုက္တယ္ဆိုျပီး ဂုဏ္ယူတဲ့သေဘာေျပာလာတာပါ။ ကၽြန္ေတာ့္မွာေတာ့ သူ႔ေျပာတာကိုနားေထာင္ျပီး အေတာ္ကို ရင္ထဲေအာင့္သြားရပါတယ္။ ဂ်ပန္ကို သူစကားႏိုင္မႏိုင္ေတာ့ မသိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီဂ်ပန္ကေတာ့ ျမန္မာ ဘုန္းၾကီးေတြျမင္တိုင္း ငတ္လို႔ ဘုန္းၾကီး၀တ္ထားၾကသူေတြလို႔ ျမင္သြားေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ ဒီအကိုရဲ ႔ သံဃာေတာ္ေတြအေပၚ သူနားလည္ထားပံုလြဲေနတာအတြက္လည္း အေတာ္ကို စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိပါတယ္။ သူ႔ကို ရွင္းျပခ်င္ေပမယ့္လည္း ကိုယ္ရွင္းျပလို႔ နားလည္သေဘာေပါက္ဖို႔ အေၾကာင္းေတြ သိပ္မရွိတာႏွင့္ သူ႔ကို ဘာမွျပန္မေျပာျဖစ္လိုက္ေတာ့ပါဘူး။

မိရိုးဖလာဗုဒၶဘာသာျဖစ္လာခဲ့လို႔သာ ဗုဒၶဘာသာအမည္ခံထားျပီး ဗုဒၶဘာသာအေၾကာင္းဘာမွ မသိ၊ နားမလည္ၾကတဲ့သူေတြရယ္၊ တျခားအယူ၀ါဒရွိတဲ့ ဘာသာျခားေတြရယ္အျမင္မွာေတာ့ ဘုန္းၾကီး(သံဃာ)ဆိုတာ မနက္ဆို သပိတ္တစ္လံုးႏွင့္ အိမ္တကာလွည့္ျပီး လူေတြခ်က္ထားတဲ့ ထမင္းဟင္းေတြ လိုက္ယူ၊ ေက်ာင္းျပန္သယ္သြားျပီးစား။ တစ္ေနကုန္ တခ်ိဳ ႔က ဘာေတြမွန္းမသိတဲ့စာေတြေအာ္က်က္၊ တခ်ိဳ ႔လည္း မ်က္လံုးၾကီးမွိတ္ျငိမ္ျပီး ထိုင္လို႔၊ (ငိုက္ပဲေနတာလား၊ ဘာလုပ္ေနမွန္းမသိ) ေလာကီၾကီးပြားရာ ၾကီးပြားေၾကာင္းဘာမွမလုပ္ပဲ ေအးေအးလူလူႏွပ္ေနၾကတဲ့သူေတြလို႔ ျမင္စရာ အေၾကာင္းရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း တခ်ိဳ ႔ေသာ ပုဂၢိဳလ္ေတြ အေနေခ်ာင္၊ အစားေခ်ာင္မယ္အမွတ္ႏွင့္ သံဃာ့ေဘာင္ထဲ ၀င္ၾကတာေတြလည္း ရွိေနပါတယ္။

ဗုဒၶဘာသာ၀င္အမည္ခံထားျပီး ကိုယ့္ဘာသာအေၾကာင္း ဘာမွမေလ့လာ၊ မသိၾကတဲ့သူအခ်ိဳ ႔ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ စကားေျပာၾကည့္ဖူးပါတယ္။ တခ်ိဳ ႔က ဘုန္းၾကီးဆိုတာမ်ိဳးက တခ်ိန္လံုးအလွဴပဲခံေနၾကတာပဲတဲ့။ သူတို႔က ျပန္ျပီးလွဴပါတယ္ဆိုတာမ်ိဳး မၾကားမိပါဘူး လို႔ ေျပာတတ္ၾကတယ္။ တခ်ိဳ ႔ကလည္း ဘုန္းၾကီးဆိုတာမ်ိဳးက လူျဖစ္လ်က္ႏွင့္ ေလာကီတာ၀န္ေတြမယူခ်င္လို႔ ေခါင္းေရွာင္ၾကတဲ့သူေတြလို႔ ျမင္ၾကတယ္။ တခ်ိဳ ႔က ဘုန္းၾကီးဆိုတာ သာေရး နာေရးကိစၥေတြက်ရင္ လာျပီး ရြတ္ဖတ္ေပးၾကတဲ့သူေတြလို႔ ျမင္တဲ့သူေတြလည္းရွိတယ္။ ေနာက္ဆံုးအားလံုးကို ျခံဳေျပာရရင္ေတာ့ သကၤန္း၀တ္ထားလို႔သာ သူတို႔ကို ကန္ေတာ့ေနၾကရတာပါ ဆိုတာမ်ိဳး ေျပာလိုရင္းျဖစ္ေနပါတယ္။

ျမန္မာစကားမွာလူတိုင္းသိၾကတဲ့ “မေကာင္းေက်ာင္းပို႔” ဆိုတဲ့ စကားတစ္ခုရွိပါတယ္။ မူရင္းအဓိပၸါယ္က ဘာကိုဆိုလိုခ်င္တာလဲ ကၽြန္ေတာ္ေသေသခ်ာခ်ာမသိေပမယ့္ ဒီေန႔ေခတ္အေနအထားမွာဆိုရင္ေတာ့ ဗုဒၶဘာသာ၀င္အခ်ိဳ ႔ လုပ္တတ္တာကေတာ့ သူတို႔အတြက္အသံုးမ၀င္ေတာ့တဲ့ ပစၥည္း၊ မလိုခ်င္ေတာ့တဲ့ ပစၥည္းမ်ိဳးကိုဆို ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းကို ေပးလွဴလိုက္တတ္ၾကပါတယ္။ လူတိုင္းကိုေတာ့ မဆိုလိုပါဘူး။ ထင္ရွားတဲ့ဥပမာတစ္ခုဆိုရင္ အိမ္တစ္အိမ္မွာ တစ္ေယာက္ေယာက္ေသဆံုးခဲ့ျပီဆိုရင္ အဲဒီလူအိပ္ခဲ့တဲ့ ကုတင္တို႔၊ ေခါင္းအံုးတို႔၊ ေစာင္တို႔၊ အ၀တ္အစားတို႔ကို ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းကို လွဴလိုက္တတ္ၾကပါတယ္။ ေခါင္းစဥ္ကေတာ့ ကြယ္လြန္သူ ဘယ္သူဘယ္သူအတြက္ ရည္စူးတဲ့ ေကာင္းမႈေပါ့။ ေသဆံုးသူ ၀တ္ခဲ့တဲ့ လက္၀တ္ရတနာေတြကို ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းကို လွဴလိုက္တယ္ဆိုတာမ်ိဳးေတာ့ မၾကားမိသေလာက္ပါဘဲ။

တစ္ခါတုန္းက ဒီကမိတ္ေဆြတစ္ေယာက္က သူျမန္မာျပည္ျပန္ေရာက္ျပီးရင္ အျပီး ဘုန္းၾကီး၀တ္ေတာ့မယ္လို႔ ေျပာေတာ့ သူ႔မိတ္ေဆြ ဂ်ပန္က မင္းဘုန္းၾကီး၀တ္ရင္ ၀င္ေငြေကာင္းလားတဲ့။ မိတ္ေဆြက ငါတို႔ ျမန္မာဘုန္းၾကီးေတြက ဘာ၀င္ေငြမွမရွိဘူး။ သူမ်ား ေပးလွဴတာနဲ႔ ရပ္တည္ျပီးေနၾကရတာလို႔ ျပန္ေျဖတယ္။ အဲဒီအခါမွာ ဂ်ပန္မိတ္ေဆြက မင္းက ဒါမ်ား ဘာလို႔ ဘုန္းၾကီးလုပ္ခ်င္တာလဲ။ မင္းတို႔ ျမန္မာဘုန္းၾကီးေတြက မနိပ္ပါဘူး။ ငါတို႔ ဂ်ပန္ဘုန္းၾကီးေတြဆို ၀င္ေငြတအားေကာင္းတာ၊ အားလံုး သူေဌးေတြခ်ည္းပဲ လို႔ ေျပာတာကို မိတ္ေဆြက ျပန္ေျပာျပလို႔ သိခဲ့ရပါတယ္။

ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြ အေလးအျမတ္ထား ပူေဇာ္ေနၾကတဲ့ ဘုန္းၾကီး (သံဃာ)ဆိုတာ ဘယ္လိုပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးမ်ားလဲ။ သူတို႔ ဘာလို႔ အိမ္တကာလွည့္ ေတာင္းခံစားေသာက္ေနၾကတာလဲ။ ဘာလို႔ ေလာကီၾကီးပြားရာ ၾကီးပြားေၾကာင္းကို မလုပ္ပဲေနေနၾကတာလဲ။ ေသေသခ်ာခ်ာ ေတြးၾကည့္ရင္ ေမးခ်င္စရာေကာင္းတဲ့ ေမးခြန္းေတြ ထြက္လာမွာပါ။

သံဃာဆိုတာ ဘယ္လိုပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးလဲဆိုတာ မသိေသးတဲ့ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားအတြက္ ပထမဆံုး သံဃာ့ဂုဏ္ေတာ္ (၉) ပါးကို ေရလည္စြာနားလည္ေအာင္ ေလ့လာသင့္တယ္လို႔ အၾကံျပဳလိုပါတယ္။ ျပီးေတာ့မွ သံဃာေတြ ဘာလို႔ ဆြမ္းခံစားေနၾကတယ္၊ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္ကိုမွီျပီး ဘာလို႔ ရပ္တည္ၾကတယ္ဆိုတာေလးကို သိထားသင့္ပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ၾကီးဟာ ကိုယ္ေတာ္တိုင္လည္း အိမ္စဥ္လည္ျပီး ဆြမ္းခံတတ္သလို ဆြမ္းခံစားျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္ျပီး သုတ္ေတာ္ေပါင္းမ်ားစြာကို ခ်ီးမႊမ္းေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ လက္လွမ္းမီသမွ် သုတ္ေတာ္ေကာက္ႏုတ္ခ်က္ အခ်ိဳ ႔ကို ေဖာ္ျပေပးလိုက္ပါတယ္။



**********
၇ - သႏၲဳ႒ိသုတ္၊ ဥ႐ုေ၀လ၀ဂ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္။
ရဟန္းတို႔ ...
တာဝန္လည္းနည္း၍ ရလည္း ရလြယ္ကုန္ေသာ ပစၥည္းတို႔သည္ ဤေလးမ်ဳိးတို႔ တည္း၊ ထို ပစၥည္းတို႔သည္ အျပစ္လည္း မရွိကုန္။

အဘယ္ေလးမ်ဳိးတို႔နည္းဟူမူ-

ရဟန္းတို႔ ...

သကၤန္းတို႔တြင္ ပံ့သကူသကၤန္းသည္ တာဝန္လည္းနည္း၏၊ ရလည္း ရလြယ္၏၊ ထို သကၤန္းသည္ အျပစ္လည္းမရွိ။

ရဟန္းတို႔ ...
စားဖြယ္တို႔တြင္ ဆြမ္းခံလွည့္လည္၍ ရအပ္ေသာဆြမ္းသည္ တာဝန္လည္း နည္း ၏၊ ရလည္း ရလြယ္၏၊ ထို ဆြမ္းသည္ အျပစ္လည္း မရွိ။

ရဟန္းတို႔ ...
ေက်ာင္းတို႔တြင္ သစ္ပင္ရင္းဟူေသာေက်ာင္းသည္ တာဝန္လည္းနည္း၏၊ ရလည္း ရလြယ္၏၊ ထို ေက်ာင္းသည္ အျပစ္လည္း မရွိ။

ရဟန္းတို႔ ...
ေဆးတို႔တြင္ ႏြားက်င္ငယ္ပုပ္တည္းဟူေသာ ေဆးသည္ တာဝန္လည္းနည္း၏၊ ရလည္း ရလြယ္၏၊ ထိုေဆးသည္ အျပစ္လည္း မရွိ။

ရဟန္းတို႔ တာဝန္လည္းနည္း၍ ရလည္း ရလြယ္ကုန္ေသာ ပစၥည္းတို႔သည္ ဤ ေလးမ်ဳိးတို႔တည္း၊ ထို ပစၥည္းတို႔သည္ အျပစ္လည္း မရွိကုန္။

ရဟန္းတို႔ ရဟန္းသည္ တာဝန္နည္း၍ ရလြယ္ေသာ ပစၥည္းျဖင့္ ေရာင့္ရဲ၏၊ ဤသို႔ ေရာင့္ရဲျခင္းကို ''ရဟန္း၏ ရဟန္းအျဖစ္'' ဟူေသာ အဂၤါ တစ္ပါးဟု ငါဆို၏ ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။ တာဝန္လည္းနည္း ရလည္း ရလြယ္ အျပစ္လည္း မရွိေသာ ပစၥည္းျဖင့္ ေရာင့္ရဲေသာ ရဟန္းအား ေက်ာင္းကိုလည္းေကာင္း၊ သကၤန္းကိုလည္း ေကာင္း၊ ေသာက္ဖြယ္စားဖြယ္ကိုလည္းေကာင္း အေၾကာင္းျပဳ၍ စိတ္၏ ပင္ပန္းျခင္း ကင္း၏။ အရပ္မ်က္ႏွာကိုလည္း မထိခိုက္။ ရဟန္းတရားအားေလ်ာ္ေသာ အၾကင္ တရားတို႔ကို ထို ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေဟာေတာ္မူ၏။

မေမ့မေလ်ာ့ေသာ သတိရွိသည္ ျဖစ္၍က်င့္ေသာ၊ ႏွစ္သက္ေသာ စိတ္ရွိေသာ ရဟန္းသည္ (ထိုတရားတို႔ကို) သိမ္းဆည္း၍ ယူအပ္ေလ သတည္း။

************

၈ - အရိယဝံသသုတ္၊ ဥ႐ုေ၀လ၀ဂ္၊ စတုကၠနိပါတ္၊ အဂၤုတၱိဳရ္
ရဟန္းတို႔ အျမတ္ဟု သိအပ္ကုန္ေသာ ရွည္ျမင့္စြာေသာ ကာလတို႔က ျဖစ္၏ဟု သိအပ္ကုန္ေသာ (ဘုရား ပေစၥကဗုဒၶါ သာဝကတို႔၏) အႏြယ္အဆက္ဟု သိအပ္ ကုန္ေသာ၊ ေရွးက်ကုန္ေသာ အရိယာတို႔၏ အႏြယ္အဆက္ ျဖစ္ကုန္ေသာ 'အရိ ယဝံသ' တရားတို႔သည္ ဤေလးမ်ဳိးတို႔တည္း။

(ထိုတရား တို႔ကို) မပယ္အပ္ကုန္၊ (ဘုရားသွ်င္တို႔သည္) မပယ္ဖူးကုန္၊ ယခုလည္း မပယ္ၾကကုန္၊ ေနာင္လည္းပယ္လိမ့္မည္ မဟုတ္ကုန္၊ ပညာရွိ သမဏျဗာဟၼဏတို႔ မကဲ့ရဲ႕အပ္ကုန္။

အဘယ္ ေလးမ်ဳိးတို႔နည္း ဟူမူ...

၁...
ရဟန္းတို႔ ...
ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ရတတ္သမွ်ေသာ သကၤန္းျဖင့္ ေရာင့္ရဲ၏၊ ရတတ္သမွ်ေသာ သကၤန္းျဖင့္ ေရာင့္ရဲျခင္း၏ ဂုဏ္ကိုလည္း ဆိုေလ့ရွိ၏၊ သကၤန္း ဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ မေလ်ာက္ပတ္ မအပ္ေသာ ရွာမွီးျခင္းသို႔လည္း မေရာက္၊ သကၤန္းကို မရ၍လည္း မေတာင့္တ၊ သကၤန္းကို ရၿပီး၍လည္း မမက္ေမာ မေတြေဝ၊ (တဏွာျဖင့္) မလႊမ္းမိုး၊ အျပစ္ကို ႐ႈေလ့ရွိသည္ ျဖစ္၍ ထြက္ေျမာက္ ေၾကာင္းကို သိလ်က္သံုးေဆာင္၏၊ ထို ရတတ္သမွ်ေသာ သကၤန္းျဖင့္ ေရာင့္ရဲျခင္း ျဖင့္လည္း မိမိကိုယ္ကို မခ်ီးေျမႇာက္၊ သူတစ္ပါးကို မ႐ႈတ္ခ်၊ အၾကင္ ရဟန္းသည္ ထို ေရာင့္ရဲမႈ၌ ကြၽမ္းက်င္၏၊ ပ်င္းရိျခင္း မရွိ၊ ဆင္ျခင္ဉာဏ္ 'သမၸဇဥ္' ရွိ၏၊ သတိ ႏွင့္ ယွဥ္၏။

ရဟန္းတို႔ ...
ဤရဟန္းကို ေရွးက်ေသာ အျမတ္ဟု သိအပ္ေသာ ...
အရိယာတို႔၏ အႏြယ္အဆက္၌ တည္ေသာ ရဟန္းဟု ဆိုအပ္၏။

၂...
ရဟန္းတို႔ ...
ေနာက္တစ္မ်ဳိးကား ရဟန္းသည္ ရတတ္သမွ်ေသာ ဆြမ္းျဖင့္ ေရာင့္ရဲ၏၊ ရတတ္ သမွ်ေသာ ဆြမ္းျဖင့္ ေရာင့္ရဲျခင္း၏ ဂုဏ္ကိုလည္း ဆိုေလ့ရွိ၏၊ ဆြမ္းဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ မေလ်ာက္ပတ္ မအပ္ေသာ ရွာမွီးျခင္းသို႔လည္း မေရာက္၊ ဆြမ္းကို မရ၍လည္း မေတာင့္တ၊ ဆြမ္းကို ရၿပီး၍လည္း မမက္ေမာ မေတြေဝ၊ (တဏွာျဖင့္) မလႊမ္းမိုး၊ အျပစ္ကို ႐ႈေလ့ရွိသည္ျဖစ္၍ ထြက္ေျမာက္ေၾကာင္းကို သိလ်က္ သံုးေဆာင္၏၊ ထို ရတတ္သမွ်ေသာ ဆြမ္းျဖင့္ ေရာင့္ရဲျခင္းျဖင့္လည္း မိမိကိုယ္ကို မခ်ီးေျမႇာက္၊ သူတစ္ပါးကို မ႐ႈတ္ခ်၊ အၾကင္ ရဟန္းသည္ ထို ေရာင့္ရဲ မႈ၌ ကြၽမ္းက်င္၏၊ ပ်င္းရိျခင္း မရွိ၊ ဆင္ျခင္ဉာဏ္ 'သမၸဇဥ္' ရွိ၏၊ သတိႏွင့္ ယွဥ္၏။

ရဟန္းတို႔ ...
ဤရဟန္းကို ေရွးက်ေသာ အျမတ္ဟု သိအပ္ေသာ ...
အရိယာတို႔၏ အႏြယ္အဆက္၌ တည္ေသာ ရဟန္းဟု ဆိုအပ္၏။

၃...
ရဟန္းတို႔ ...
ေနာက္တစ္မ်ဳိးကား ရဟန္းသည္ ရတတ္သမွ်ေသာ အိပ္ရာ ေနရာ 'ေက်ာင္း' ျဖင့္ ေရာင့္ရဲ၏၊ ရတတ္သမွ်ေသာ အိပ္ရာ ေနရာ 'ေက်ာင္း'ျဖင့္ ေရာင့္ရဲျခင္း၏ ဂုဏ္ကို လည္းဆိုေလ့ရွိ၏၊ အိပ္ရာေနရာ 'ေက်ာင္း'ဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ မေလ်ာက္ ပတ္ေသာ မအပ္ေသာ ရွာမွီးျခင္းသို႔လည္း မေရာက္၊ အိပ္ရာ ေနရာ 'ေက်ာင္း' ကို မရ၍လည္း မေတာင့္တ၊ ရၿပီး၍လည္း မမက္ေမာ မေတြေဝ၊ (တဏွာျဖင့္) မလႊမ္းမိုး၊ အျပစ္ကို ႐ႈေလ့ရွိသည္ ျဖစ္၍ ထြက္ေျမာက္ေၾကာင္းကို သိလ်က္ သံုးေဆာင္၏၊ ထို ရတတ္သမွ်ေသာ အိပ္ရာေနရာ 'ေက်ာင္း' ျဖင့္ ေရာင့္ရဲျခင္းျဖင့္ လည္း မိမိကိုယ္ကို မခ်ီးေျမႇာက္၊ သူတစ္ပါးကို မ႐ႈတ္ခ်၊ အၾကင္ ရဟန္းသည္ ထို ေရာင့္ရဲမႈ၌ ကြၽမ္းက်င္၏၊ ပ်င္းရိျခင္း မရွိ၊ ဆင္ျခင္ဉာဏ္ 'သမၸဇဥ္' ရွိ၏၊ သတိႏွင့္ ယွဥ္၏။

ရဟန္းတို႔ ...
ဤရဟန္းကို ေရွးက်ေသာ အျမတ္ဟု သိအပ္ေသာ ...
အရိယာတို႔၏ အႏြယ္အဆက္၌ တည္ေသာ ရဟန္းဟု ဆိုအပ္၏။

၄...
ရဟန္းတို႔ ...
ေနာက္တစ္မ်ဳိးကား ရဟန္းသည္ ဘာဝနာ၌ ေမြ႕ေလ်ာ္၏၊ ဘာဝနာ၌ ေပ်ာ္ပိုက္၏၊ ကာမစၧႏၵ စသည္ကို ပယ္ျခင္း၌ ေမြ႕ေလ်ာ္၏၊ ပယ္ျခင္း၌ ေပ်ာ္ပိုက္၏၊ ထိုဘာဝနာ ၌ ေမြ႕ေလ်ာ္ ေပ်ာ္ပိုက္ျခင္းျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ ထို(ကာမစၧႏၵ စသည္ကို) ပယ္ျခင္း ၌ ေမြ႕ေလ်ာ္ေပ်ာ္ပိုက္ျခင္းျဖင့္ လည္းေကာင္း မိမိကိုယ္ကို မခ်ီးေျမႇာက္၊ သူတစ္ပါး ကို မ႐ႈတ္ခ်။ အၾကင္ ရဟန္းသည္ ဘာဝနာ 'ပြါးမ်ား'မႈ ပယ္မႈ၌ ကြၽမ္းက်င္၏၊ ပ်င္းရိျခင္းမရွိ၊ ဆင္ျခင္ဉာဏ္ 'သမၸဇဥ္' ရွိ၏၊ သတိႏွင့္ ယွဥ္၏။

ရဟန္းတို႔ ...
ဤရဟန္းကို ေရွးက်ေသာ အျမတ္ဟု သိအပ္ေသာ ...
အရိယာတို႔၏ အႏြယ္အဆက္၌ တည္ေသာ ရဟန္းဟု ဆိုအပ္၏။

ရဟန္းတို႔ အျမတ္ဟု သိအပ္ကုန္ေသာ ရွည္စြာေသာ ကာလတို႔က ျဖစ္၏ဟု သိအပ္ကုန္ေသာ (ဘုရား ပေစၥကဗုဒၶါ သာဝက)တို႔၏ အႏြယ္အဆက္ဟု သိအပ္ကုန္ေသာ ေရွးက်ကုန္ေသာ အရိယာ၏ အႏြယ္အဆက္ ျဖစ္ကုန္ေသာ တရားတို႔သည္ ဤေလးမ်ဳိးတို႔တည္း၊ (ထိုတရားတို႔ကို) မပယ္အပ္ကုန္၊ ဘုရားသွ်င္တို႔သည္ မပယ္ဖူးကုန္၊ ယခုလည္း မပယ္ၾကကုန္၊ ေနာင္လည္း ပယ္လိမ့္မည္ မဟုတ္ကုန္၊ ပညာရွိ သမဏျဗာဟၼဏတို႔ မကဲ့ရဲ႕ အပ္ကုန္။

ရဟန္းတို႔ ဤအရိယဝံသတရားေလးပါးတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ရဟန္းသည္ အေရွ႕ အရပ္၌ အကယ္၍ ေနေစကာမူ ထိုရဟန္းကသာလွ်င္ မေမြ႕ေလ်ာ္ျခင္းကို ႏွိပ္စက္ ႏိုင္ရာ၏၊ ထိုရဟန္းကို မေမြ႕ေလ်ာ္ျခင္းက မႏွိပ္စက္ ႏိုင္ရာ။

အေနာက္အရပ္၌ အကယ္၍ ေနေစကာမူ ထိုရဟန္းကသာလွ်င္ မေမြ႕ေလ်ာ္ျခင္း ကို ႏွိပ္စက္ႏိုင္ရာ၏၊ ထိုရဟန္းကို မေမြ႕ေလ်ာ္ျခင္းက မႏွိပ္စက္ႏိုင္ရာ။

ေျမာက္အရပ္၌ အကယ္၍ ေနေစကာမူ ထိုရဟန္းကသာလွ်င္ မေမြ႕ေလ်ာ္ျခင္းကို ႏွိပ္စက္ႏိုင္ရာ၏၊ ထိုရဟန္းကို မေမြ႕ေလ်ာ္ျခင္းက မႏွိပ္စက္ႏိုင္ရာ။

ေတာင္အရပ္၌ အကယ္၍ ေနေစကာမူ ထိုရဟန္းကသာလွ်င္ မေမြ႕ေလ်ာ္ျခင္းကို ႏွိပ္စက္ ႏိုင္ရာ၏၊ ထိုရဟန္းကို မေမြ႕ေလ်ာ္ျခင္းက မႏွိပ္စက္ႏိုင္ရာ။

ထိုသို႔ျဖစ္ျခင္းသည္ အဘယ့္ေၾကာင့္နည္း ဟူမူ-

ရဟန္းတို႔ လုံ႔လရွိေသာ ရဟန္းသည္ မေမြ႕ေလ်ာ္ျခင္း, ေမြ႕ေလ်ာ္ျခင္းကို သည္းခံ ႏိုင္ေသာေၾကာင့္တည္း ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။ မေမြ႕ေလ်ာ္ျခင္းသည္ လုံ႔လရွိေသာ ရဟန္းကို မႏွိပ္စက္ႏိုင္၊ လုံ႔လရွိေသာ ရဟန္းကသာ မေမြ႕ေလ်ာ္ျခင္းကို ႏွိပ္စက္ ႏိုင္၏၊ လုံ႔လရွိေသာ ရဟန္းသည္ မေမြ႕ေလ်ာ္ျခင္းကို ႏွိပ္စက္ ႏိုင္ေသာေၾကာင့္ လုံ႔လရွိေသာ ရဟန္းကို မေမြ႕ေလ်ာ္ျခင္းက မႏွိပ္စက္ႏိုင္။ ကိေလသာကို ဖ်က္ဆီး ၿပီးေသာ အလံုးစံုေသာ (ေတဘူမက) ကံတို႔ကို ပယ္ၿပီးေသာ ရဟႏၲာ ပုဂၢဳိလ္ကို အဘယ္မည္ေသာ အကုသိုလ္ တရားသည္ တားျမစ္ႏိုင္အံ့နည္း၊ တစ္နိကၡရွိ ဇမၺဴ ရာဇ္ေရႊစင္ကဲ့သို႔ အဘယ္သူသည္ ထိုရဟႏၲာ ပုဂၢဳိလ္ကို ကဲ့ရဲ႕ျခင္းငွါ ထိုက္ပါအံ့ နည္း၊ ထို ပုဂၢဳိလ္ကို နတ္တို႔သည္လည္း ခ်ီးမြမ္းကုန္၏၊ ျဗဟၼာကလည္း ခ်ီးမြမ္း၏။

**********
၁ဝ-သဂႌတိသုတ္၊ ပါထိက၀ဂ္ပါဠိေတာ္၊ ဒီဃနိကာယ္။ စတုတၳ - တရား ေလးပါးစု၊ ၃၀၉။

ငါ့သွ်င္တို႔ တစ္ဖန္ထို႔ျပင္လည္း ရဟန္းသည္ ရရသမွ်ေသာ ဆြမ္းျဖင့္ ေရာင့္ရဲ၏၊ ရရသမွ်ေသာ ဆြမ္းျဖင့္ ေရာင့္ရဲျခင္း၏ ဂုဏ္ကို ခ်ီးမြမ္းေလ့ရွိ၏၊ ဆြမ္းဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ မေလ်ာက္ပတ္ေသာ မသင့္ေလ်ာ္ေသာ ရွာမွီးျခင္းသို႔လည္း မေရာက္၊ ဆြမ္းမရျခင္းေၾကာင့္လည္း မတုန္လႈပ္၊ ဆြမ္းရျခင္း ေၾကာင့္လည္း ကပ္ၿငိေသာစိတ္ မရွိ၊ ေတြေဝေသာစိတ္ မရွိ၊ တြယ္တာေသာစိတ္ မရွိ၊ အျပစ္ကို ႐ႈေလ့ ရွိ၏၊ (တဏွာမွ) ထြက္ေျမာက္ေသာ ပညာႏွင့္ ျပည့္စံုသည္ျဖစ္၍ သံုးေဆာင္၏၊ ထိုရရသမွ်ေသာ ဆြမ္းျဖင့္ ေရာင့္ရဲျခင္းေၾကာင့္ မိမိကိုယ္ကိုလည္း မခ်ီးေျမႇာက္၊ သူတစ္ပါးကိုလည္း မ႐ႈတ္ခ်၊ ထိုရရသမွ်ေသာ ဆြမ္းျဖင့္ ေရာင့္ရဲျခင္း၌ အၾကင္ ရဟန္းသည္ လိမၼာ၏၊ ပ်င္းရိျခင္း မရွိ၊ ပညာ အဆင္အျခင္ႏွင့္ ျပည့္စံု၏၊ သတိႏွင့္ ျပည့္စံု၏။

ငါ့သွ်င္တို႔ ဤသို႔ေသာ ရဟန္းကို ေရွး၌ျဖစ္ေသာ အျမတ္ဟူ၍ သိအပ္ေသာ အရိယဝံသတရား၌ တည္ေသာ ရဟန္းဟု ဆိုအပ္၏။ (၉-၂)

**********

အထက္ပါသုတ္ေတာ္ေကာက္ႏုတ္ခ်က္ေတြကို ေလ့လာမိရင္ သံဃာေတာ္ေတြရဲ ႔ဆြမ္းအေပၚထားတဲ့သေဘာထားကို အနည္းအပါးေတာ့ တီးေခါက္မိေလာက္မယ္လို႔ထင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔သာမန္လူေတြ စားတဲ့ ထမင္းတစ္နပ္ႏွင့္ သံဃာေတာ္ေတြ ဘုန္းေပးၾကတဲ့ ဆြမ္းတစ္နပ္မွာ ကြာဟခ်က္ေတြက အမ်ားၾကီးဆိုတာ အထင္းသားေတြ႔ႏိုင္မွာပါ။

သံဃာဆိုတာ ဘာမွန္းေသေသခ်ာခ်ာ မသိၾကတဲ့ မိဘကေမြးဖြားလာၾကမယ့္ သားသမီးေတြကို သူတို႔မိဘေတြက သံဃာကို ဘယ္လိုၾကည္ညိဳတတ္ေအာင္ သင္ၾကားေပးမလဲဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ ေတြးၾကည့္မိပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာဆိုတာကို အေျခခံမွမသိတဲ့ သူေတြ ႏိုင္ငံရပ္ျခားတိုင္းျပည္ေတြေရာက္ၾကလို႔ ဟိုကလူမ်ိဳးျခားေတြက ကိုယ့္ဘာသာအေၾကာင္းမ်ား ေမးလာၾကရင္ ဘာေတြမ်ား ေျဖၾကမလဲဆိုတာကိုလည္း ေတြးၾကည့္မိပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ဗုဒၶဘာသာတိုင္းျပည္အျဖစ္ အမည္ခံထားတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔တိုင္းျပည္မွာ ေယာင္ခ်ာခ်ာဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြက ေနာင္လာမယ့္အနာဂတ္သာသနာေတာ္ကို ဘယ္လို ေထာက္ပံ့သြားၾကမလဲဆိုတာလည္း ေတြးၾကည့္မိပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ ထင္တာေပါ့ေလ။ (ဆိုလိုတာ ဟုတ္ခ်င္မွလည္း ဟုတ္မယ္ ဆိုတဲ့သေဘာေပါ့။) ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံမွာ ဘာသာေရးဘက္က Educate လုပ္တဲ့အပိုင္းမွာ အားနည္းခ်က္ေတြရွိေနေသးသလိုပါဘဲ။ ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္ ကေလးဘ၀က ရပ္ကြက္ေတြမွာ ဗုဒၶဘာသာအေျခခံယဥ္ေက်းမႈသင္တန္းေတြဖြင့္တာမ်ိဳးရွိခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္း ေက်ာင္းေတြမွာ ေက်ာင္းစစတက္ခ်င္း ၁၅ မိနစ္ေလာက္ ဗုဒၶဘာသာအေျခခံေလးေတြ ဆရာေတြက သင္ေပးၾကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ဆိုရင္ အဲဒီသင္တန္းေလးေတြကေန ဘာသာေရးအေျခခံေကာင္းရခဲ့တယ္လို႔ ေျပာလို႔ရပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္း ရပ္ကြက္ေတြမွာ ယဥ္ေက်းမႈသင္တန္းလုပ္တာ သတိမထားမိေတာ့ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အခုလူလတ္ပိုင္းအရြယ္ေရာက္လာတဲ့အခ်ိန္က်ေတာ့မွ တခ်ိဳ ႔ျမိဳ ႔နယ္ေတြမွာ ေႏြရာသီယဥ္ေက်းမႈသင္တန္းေလးေတြ ျပန္ဖြင့္လာတာ ေတြ႔လာရပါတယ္။

ဘာသာေရး အေျခခံေကာင္းဆိုတာ လူငယ္ကေလးဘ၀မွာကတည္းက သင္ၾကားေပးထားႏိုင္ရင္ အေကာင္းဆံုးပဲလို႔ ထင္ပါတယ္။ အရြယ္အေတာ္ၾကီးမွ သူတို႔ကို ဘာသာေရးအေၾကာင္းသြားသင္ျပဖို႔ဆိုတာ ထင္သေလာက္မလြယ္ေတာ့ပါဘူး။ တျခားဘာသာေတြကလည္း ပံုစံမ်ိဳးစံုႏွင့္ စည္းရံုးေရးေတြလုပ္ေနၾကေတာ့ ကိုယ့္ဆီမွာ ဘာသာေရးအေျခခံေကာင္းေကာင္းရွိမထားရင္ နားေယာင္သြားဖို႔ဆိုတာ အခြင့္အေရးက တအားမ်ားပါတယ္။

နားေယာင္လို႔ ပါသြားၾကသူေတြကို နားေယာင္ရေကာင္းလားလို႔ အျပစ္ေျပာေနမယ့္အစား ကိုယ့္ဘာသာရဲ ႔ အေျခခံအုတ္ျမစ္ကို ခိုင္မာသထက္ခိုင္မာလာေအာင္ သံဃာေတာ္ေတြ အပိုင္းကေရာ၊ လူပုဂိၢဳလ္ေတြ အပိုင္းကေရာ ကိုယ္တတ္ႏိုင္သေလာက္ အားလံုး၀ိုင္း၀န္းျပီး ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္သြားၾကမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အနာဂတ္သာသနာေတာ္အတြက္ စိတ္ေအးႏိုင္လိမ့္မယ္လို႔ ထင္မိပါေၾကာင္း အျပဳသေဘာေဆာင္ျပီး အၾကံျပဳမိပါတယ္ခင္ဗ်ား။

Ref: ဗုဒၶတရားေတာ္မ်ား (www.lknt.org)

(သံဃာ့ဂုဏ္ကို အာရံုျပဳပူေဇာ္ရင္း ဤစာစုကိုေရးပါသည္။)