အပိုင္း (၃)
ဂႏၵီၾကီးသည္ ျငိမ္းခ်မ္းေရးစိတ္္ကို အျပည့္အ၀ပိုင္ဆိုင္သူျဖစ္၏။ အိႏၵိယႏိုင္ငံ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ဟူေသာ ရည္မွန္းခ်က္ကိုသာ ထားရွိခဲ့သူျဖစ္သည္။ ထို႔ထက္ပို၍ ဘာမွမရွိ၊ သူ၏ ေမတၱာ၊ ကရုဏာ၊ မုဒိတာတို႔သည္ အၾကားအလပ္မရွိ ထင္ရွားသည္။
ဗုဒၶက ေလာကအျမင္ (၆)မ်ိဳးကို ခြဲျခားေပးခဲ့သည္။ ဤအျမင္ (၆) မ်ိဳးသည္ အမွန္စင္စစ္ ပညာလည္းျဖစ္သည္။ ဤ (၆)မ်ိဳးျဖင့္ မွ်တစြာၾကည့္ႏိုင္ပါက "An eye for an eye" သည္ မရွိႏိုင္ေတာ့။
(၁) တတြ ဒႆန (ရွိ/မရွိ ရႈေထာင့္မွ ျမင္ျခင္း)
(၂) ပမာဏ ဒႆန (အမွား/အမွန္ ရႈေထာင့္မွ ျမင္ျခင္း)
(၃) တကၠ ဒႆန (သင့္/မသင့္ ရႈေထာင့္မွ ျမင္ျခင္း)
(၄) အာစာရ ဒႆန (ေကာင္း/မေကာင္း ရႈေထာင့္မွ ျမင္ျခင္း)
(၅) ရသ ဒႆန (ခံစားမႈ ရႈေထာင့္မွ ျမင္ျခင္း)
(၆) စရိက ဒႆန (၀ါသနာႏွင့္ စရိုက္ရႈေထာင့္မွ ျမင္ျခင္း)
ဤရႈေထာင့္ (၆) မ်ိဳးကို ရႈျမင္ရာတြင္ လူတိုင္း တစ္ထပ္တည္းမက်ႏိုင္။ “အတၱ” က ရႈျမင္ပံုုမတူရန္ တြန္းအားေပးေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း အကြာအဟနည္းပါးရန္ ေကာင္းသည္။ သာမန္လူသားမ်ားအတြက္ မေထာင္းသာလွေသာ္လည္း ေခါင္းေဆာင္ၾကသည့္သူမ်ား၊ ဤအျမင္ရႈေထာင့္မ်ားတြင္ ဆန္႔က်င္ၾကပါက...ေလာကသည္ အနိ႒ာရံုသို႔ ေရွးရႈရသည္။
ေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ ေလာကၾကီး ဣ႒ာရံုျဖစ္ရန္ တာ၀န္ရွိသည္။ မ်ိဳးဆက္ေဟာင္းတို႔သည္ မ်ိဳးဆက္သစ္တို႔အတြက္ ေကာင္းေမြေပးရန္ တာ၀န္ရွိသည္။ မ်ိဳးဆက္ေဟာင္းတို႔သည္ မ်ိဳးဆက္သစ္တို႔အတြက္ အာ၀ါသေကာင္း၊ ေရခံေျမခံေကာင္းမ်ားျဖင့္ ရွင္သန္ခြင့္ရွိရန္ ဖန္တီးေပးႏိုင္ဖို႔လိုသည္။
အတိတ္သူတို႔ ၾကိဳးစားခဲ့ၾကရျခင္းမွာ ပစၥဳပၸန္သူမ်ားအတြက္ျဖစ္သည္။ သိုု႔ဆိုလွ်င္ ပစၥဳပၸန္သူတို႔ ၾကိဳးစားရျခင္းမွာ အနာဂတ္မ်ိဳးဆက္တို႔အတြက္သာ ျဖစ္သင့္သည္။ အေမြေကာင္းတို႔ကို ခ်န္ထားႏိုင္ခဲ့ရန္သာ ရည္မွန္းခ်က္ျဖစ္သင့္သည္။ ဤအယူအဆကို အေျခခံရပ္တည္ခ်က္အျဖစ္ ယံုၾကည္ပါက ေအးခ်မ္းမႈ၊ ျငိမ္းခ်မ္းမႈ၊ အတူတကြ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈတို႔သည္ စကားအမယ္ဖြဲ႔သည့္ အဆင့္တြင္ပင္ မရွိႏိုင္ေတာ့။ သို႔ေသာ္လည္း ေလာကအျမင္ (၆)မ်ိဳးမွ မွန္ မမွန္၊ သင့္ မသင့္၊ ေကာင္း မေကာင္း စသည္တို႔ကို အမ်ားစုက ေကာင္းစြာ မခြဲျခားႏိုင္ၾက၊ ထို႔ထက္ပို၍ ခံစားမႈရႈေထာင့္ကို ဦးစားေပးၾကည့္ေသာအခါ Conflict ဟူေသာ ၀ိ၀ါဒကြဲျပားမႈမ်ား ၾကီးထြားလာၾကရသည္။
“ေလာကၾကီးႏွင့္ မ်ိဳးဆက္သစ္တို႔” ဟူေသာ ရည္မွန္းခ်က္ကို ဖ်က္ဆီးသည့္အရာသည္ အဂတိတရား (၄)ပါးလည္းျဖစ္သည္။ လူတို႔ အဂတိတရား (၄)ပါးႏွင့္ ကင္းလြတ္ေသာအခါ Self Interest ဟူေသာ ကိုယ္က်ိဳးစီးပြား ဦးစားေပးမႈကို ေဆာင္ရြက္ႏိုုင္ၾကေတာ့၏။
(၁) ဆႏၵာ ဂတိ (အလိုဆႏၵေၾကာင့္ ေဖာက္ျပန္မႈ)
(၂) ေဒါသာ ဂတိ (ေဒါသေၾကာင့္ ေဖာက္ျပန္မႈ)
(၃) ေမာဟာ ဂတိ (အမွား-အမွန္ မသိမႈေၾကာင့္ ေဖာက္ျပန္မႈ)
(၄) ဘယာ ဂတိ (ေၾကာက္ရြံ ႔မႈေၾကာင့္ ေဖာက္ျပန္မႈ)
လူသည္ အတၱ၏ သားေကာင္ျဖစ္သည္။ အတၱႏွင့္ယွဥ္၍ ေမြးဖြားလာၾကသူမ်ားလည္း ျဖစ္သည္။ ေလာက၏ ပညာကိုရွာရင္း အတၱႏွင့္ ပရကို မွ်တစြာ က်င့္ၾကံလာၾကရသည္။ ပညာႏံု႔သူမ်ားမွာ မွ်တစြာ မက်င့္ၾကံႏိုင္ၾက။
အနာဂတ္ကို ၾကီးၾကီးမားမား ဖန္တီးခြင့္ရွိၾကသူမ်ား၊ ေလာကကို သာမန္ထက္ပို၍ အလွဆင္ႏိုင္ၾကမည့္သူမ်ား အတၱ-ပရ မွ်တစြာရွိရန္ အထူးလိုအပ္ပါသည္။
ေဒါက္တာေနဇင္လတ္
(ဆက္လက္ေဖာ္ျပေပးပါမည္။)
ဗုဒၶက ေလာကအျမင္ (၆)မ်ိဳးကို ခြဲျခားေပးခဲ့သည္။ ဤအျမင္ (၆) မ်ိဳးသည္ အမွန္စင္စစ္ ပညာလည္းျဖစ္သည္။ ဤ (၆)မ်ိဳးျဖင့္ မွ်တစြာၾကည့္ႏိုင္ပါက "An eye for an eye" သည္ မရွိႏိုင္ေတာ့။
(၁) တတြ ဒႆန (ရွိ/မရွိ ရႈေထာင့္မွ ျမင္ျခင္း)
(၂) ပမာဏ ဒႆန (အမွား/အမွန္ ရႈေထာင့္မွ ျမင္ျခင္း)
(၃) တကၠ ဒႆန (သင့္/မသင့္ ရႈေထာင့္မွ ျမင္ျခင္း)
(၄) အာစာရ ဒႆန (ေကာင္း/မေကာင္း ရႈေထာင့္မွ ျမင္ျခင္း)
(၅) ရသ ဒႆန (ခံစားမႈ ရႈေထာင့္မွ ျမင္ျခင္း)
(၆) စရိက ဒႆန (၀ါသနာႏွင့္ စရိုက္ရႈေထာင့္မွ ျမင္ျခင္း)
ဤရႈေထာင့္ (၆) မ်ိဳးကို ရႈျမင္ရာတြင္ လူတိုင္း တစ္ထပ္တည္းမက်ႏိုင္။ “အတၱ” က ရႈျမင္ပံုုမတူရန္ တြန္းအားေပးေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း အကြာအဟနည္းပါးရန္ ေကာင္းသည္။ သာမန္လူသားမ်ားအတြက္ မေထာင္းသာလွေသာ္လည္း ေခါင္းေဆာင္ၾကသည့္သူမ်ား၊ ဤအျမင္ရႈေထာင့္မ်ားတြင္ ဆန္႔က်င္ၾကပါက...ေလာကသည္ အနိ႒ာရံုသို႔ ေရွးရႈရသည္။
ေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ ေလာကၾကီး ဣ႒ာရံုျဖစ္ရန္ တာ၀န္ရွိသည္။ မ်ိဳးဆက္ေဟာင္းတို႔သည္ မ်ိဳးဆက္သစ္တို႔အတြက္ ေကာင္းေမြေပးရန္ တာ၀န္ရွိသည္။ မ်ိဳးဆက္ေဟာင္းတို႔သည္ မ်ိဳးဆက္သစ္တို႔အတြက္ အာ၀ါသေကာင္း၊ ေရခံေျမခံေကာင္းမ်ားျဖင့္ ရွင္သန္ခြင့္ရွိရန္ ဖန္တီးေပးႏိုင္ဖို႔လိုသည္။
အတိတ္သူတို႔ ၾကိဳးစားခဲ့ၾကရျခင္းမွာ ပစၥဳပၸန္သူမ်ားအတြက္ျဖစ္သည္။ သိုု႔ဆိုလွ်င္ ပစၥဳပၸန္သူတို႔ ၾကိဳးစားရျခင္းမွာ အနာဂတ္မ်ိဳးဆက္တို႔အတြက္သာ ျဖစ္သင့္သည္။ အေမြေကာင္းတို႔ကို ခ်န္ထားႏိုင္ခဲ့ရန္သာ ရည္မွန္းခ်က္ျဖစ္သင့္သည္။ ဤအယူအဆကို အေျခခံရပ္တည္ခ်က္အျဖစ္ ယံုၾကည္ပါက ေအးခ်မ္းမႈ၊ ျငိမ္းခ်မ္းမႈ၊ အတူတကြ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈတို႔သည္ စကားအမယ္ဖြဲ႔သည့္ အဆင့္တြင္ပင္ မရွိႏိုင္ေတာ့။ သို႔ေသာ္လည္း ေလာကအျမင္ (၆)မ်ိဳးမွ မွန္ မမွန္၊ သင့္ မသင့္၊ ေကာင္း မေကာင္း စသည္တို႔ကို အမ်ားစုက ေကာင္းစြာ မခြဲျခားႏိုင္ၾက၊ ထို႔ထက္ပို၍ ခံစားမႈရႈေထာင့္ကို ဦးစားေပးၾကည့္ေသာအခါ Conflict ဟူေသာ ၀ိ၀ါဒကြဲျပားမႈမ်ား ၾကီးထြားလာၾကရသည္။
“ေလာကၾကီးႏွင့္ မ်ိဳးဆက္သစ္တို႔” ဟူေသာ ရည္မွန္းခ်က္ကို ဖ်က္ဆီးသည့္အရာသည္ အဂတိတရား (၄)ပါးလည္းျဖစ္သည္။ လူတို႔ အဂတိတရား (၄)ပါးႏွင့္ ကင္းလြတ္ေသာအခါ Self Interest ဟူေသာ ကိုယ္က်ိဳးစီးပြား ဦးစားေပးမႈကို ေဆာင္ရြက္ႏိုုင္ၾကေတာ့၏။
(၁) ဆႏၵာ ဂတိ (အလိုဆႏၵေၾကာင့္ ေဖာက္ျပန္မႈ)
(၂) ေဒါသာ ဂတိ (ေဒါသေၾကာင့္ ေဖာက္ျပန္မႈ)
(၃) ေမာဟာ ဂတိ (အမွား-အမွန္ မသိမႈေၾကာင့္ ေဖာက္ျပန္မႈ)
(၄) ဘယာ ဂတိ (ေၾကာက္ရြံ ႔မႈေၾကာင့္ ေဖာက္ျပန္မႈ)
လူသည္ အတၱ၏ သားေကာင္ျဖစ္သည္။ အတၱႏွင့္ယွဥ္၍ ေမြးဖြားလာၾကသူမ်ားလည္း ျဖစ္သည္။ ေလာက၏ ပညာကိုရွာရင္း အတၱႏွင့္ ပရကို မွ်တစြာ က်င့္ၾကံလာၾကရသည္။ ပညာႏံု႔သူမ်ားမွာ မွ်တစြာ မက်င့္ၾကံႏိုင္ၾက။
အနာဂတ္ကို ၾကီးၾကီးမားမား ဖန္တီးခြင့္ရွိၾကသူမ်ား၊ ေလာကကို သာမန္ထက္ပို၍ အလွဆင္ႏိုင္ၾကမည့္သူမ်ား အတၱ-ပရ မွ်တစြာရွိရန္ အထူးလိုအပ္ပါသည္။
ေဒါက္တာေနဇင္လတ္
(ဆက္လက္ေဖာ္ျပေပးပါမည္။)
No comments:
Post a Comment