ကၽြန္ေတာ္သိခဲ့ေသာ ျဖဴးဆရာေတာ္ (သို ့) သာသနာေတာ္အတြက္ ဆိုရင္ကြယ္.....

(ဒီပို ့စ္ကို ဆရာေတာ္ၾကီးစ်ာပနအမွီ အမွတ္တရ ေရးမယ္စိတ္ကူးထားေပမယ့္ မအားတာႏွင့္ မေရးျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။ အခုရက္ပိုင္းထဲ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ေရးဖို ့အေၾကာင္းေတြၾကံဳလာတာေရာ၊ အခ်ိန္လည္း ရေနတာေရာႏွင့္ ဆရာေတာ္ၾကီးရဲ ့ဂုဏ္ေတာ္ေတြကို ရည္မွန္းျပီး ပူေဇာ္ေရးသားလိုက္ရပါတယ္ ခင္ဗ်ာ။)

ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ျဖဴးဆရာေတာ္ႏွင့္ လူခ်င္း ခင္မင္သိကၽြမ္းရင္းႏွီးလားလို ့ ေမးခဲ့ရင္ မသိကၽြမ္းခဲ့ပါဘူးလို ့ဘဲ ေျဖရမွာပါ။ ႏွစ္ခါ သံုးခါေလာက္ေတာ့ မိနစ္ပိုင္းေလး စကားေျပာခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဆရာေတာ္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ၾကားမွာ အေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္မႈေလးေတြ ရွိခဲ့ပါတယ္။

လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္ငါးႏွစ္ေက်ာ္ကာလ ကၽြန္ေတာ္တို ့တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား စျဖစ္ခါစ ဘာသာေရးႏွင့္ပတ္သတ္တာေတြ ရွာေဖြေလ့လာတဲ့အခ်ိန္ေတြတုန္းကေပါ့။ ေက်ာင္းမွာက ဗုဒၶဘာသာအသင္းကဖြင့္ထားတဲ့ စာၾကည့္တိုက္တစ္ခုရွိတယ္။ စာအုပ္ေတြႏွင့္ တရားတိပ္ေခြ (အဲဒီတုန္းက စီဒီက ေခတ္မစားေသးပါ။) ေတြ ေတာ္ေတာ္စံုပါတယ္။ တရားနာၾကည့္ခ်င္ေတာ့ စာၾကည့္တိုက္က စီနီယာ ေနာင္ေတာ္ၾကီးေတြကို ေမးရတာေပါ့။ ဘယ္အေခြေတြ နားေထာင္လို ့ေကာင္းလဲလို ့။ ကိုယ္ေတြက ၾကာနီကန္ေလာက္ပဲ ေကာင္းေကာင္းသိတာဆိုေတာ့။ သူတို ့ေတြက သီတဂူဆရာေတာ္၊ ျဖဴးဆရာေတာ္၊ ၾကာနီကန္ဆရာေတာ္တို ့ကို နားေထာင္ဖို ့ အၾကံေပးပါတယ္။ တရားအားထုတ္တာႏွင့္ပတ္သက္ရင္ေတာ့ မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ၾကီးတရားေတြ၊ ခ်မ္းေျမ့ဆရာေတာ္ၾကီး တရားေခြေတြ ေတာ္ေတာ္ကို စံုစံုရွိပါတယ္။ ဒါႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္က သီတဂူဆရာေတာ္အေခြႏွင့္ ျဖဴးဆရာေတာ္ အေခြေတြကို စျပီး နာျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ျဖဴးဆရာေတာ္ၾကီးကို စသိတာကေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္ကတည္းကဘဲေပါ့။ ဆရာေတာ္ရဲ ့ ေသြးႏွင့္ေရးတဲ့သာသနာ ကိုနားေထာင္ျပီး ေထရ၀ါဒမွာ ဒီလိုမ်ိဳးေတြ မရွိပါလား၊ မလုပ္ရပါလား ဆိုတာကို အဲဒီအခ်ိန္ေတြက စတင္သတိထားမိခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ ဆရာေတာ္ၾကီးအေခြေတြကို ၾကံဳရင္ၾကံဳသလို နာျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

လြန္ခဲ့တဲ့ ေလးႏွစ္ေက်ာ္ ေလာက္ကပါ။ ကၽြန္ေတာ္ေနတဲ့ ျမိဳ ့ကဗုဒၶဘာသာလူငယ္အဖြဲ ့တစ္ခုက တရားပြဲတစ္ခုကို ရက္ရွည္လုပ္ဖို ့ စီစဥ္ၾကပါတယ္။ အဲဒီမွာ ကၽြန္ေတာ္က ဆရာေတာ္ေတြကို လိုက္ပင့္ေပးဖို ့တာ၀န္ယူရပါတယ္။ အားလံုးက ျဖဴးဆရာေတာ္ၾကီးကို ပင့္ေပးဖို ့ေတာင္းဆိုၾကတာႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဆရာေတာ္ၾကီးသီတင္းသံုးတဲ့ ကမာရြတ္ဘူတာနားက ေက်ာင္းကို သြားခဲ့ပါတယ္။ ေက်ာင္းေရာက္ေတာ့ ဆရာေတာ္ၾကီးကေတာ့ တရားပြဲအတြက္ နယ္ၾကြေနလို ့ရွိမေနပါဘူး။ တပည့္ဦးဇင္းေတြႏွင့္ဘဲ လိုခ်င္တဲ့ရက္ကိုေလွ်ာက္ေတာ့ ဆရာေတာ္ရဲ ့တရားပြဲ Planner စာအုပ္ထဲမွာ ရက္အားမအား ရွာၾကည့္ၾကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို ့တရားပြဲ လုပ္မယ့္အခ်ိန္မွာ ဆရာေတာ္က တရားပြဲအတြက္ နယ္ကို ေရာက္ေနမယ့္အခ်ိန္ျဖစ္ေနပါတယ္။ ရန္ကုန္ပတ္၀န္းက်င္ဆိုရင္ေတာင္ ေရွ ့တရားပြဲအျပီး ေနာက္တရားပြဲကို အဆင္ေျပရင္ၾကြေပးနိဳင္ေသးတယ္။ အခုေတာ့ နယ္ကိုၾကြမွာဆိုေတာ့ ဘယ္လိုမွ မျဖစ္နိဳင္ေတာ့တာႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဆရာေတာ့္ေက်ာင္းကေန တပ္ေခါက္ျပီး ျပန္လာခဲ့လိုက္ပါေတာ့တယ္။

ေနာက္တစ္ႏွစ္ ကၽြန္ေတာ္တို ့အဖြဲ ့တရားပြဲထပ္လုပ္ဖို ့ျပင္ဆင္ေတာ့ ဒီတခါေတာ့ ျဖဴးဆရာေတာ္ၾကီး အားမယ့္ရက္ကို ေရြးျပီး ရက္ရေတာ့မွ စီစဥ္မယ္ဆိုျပီး သေဘာတူဆံုးျဖတ္ၾကပါတယ္။ ဒါနဲ ့ကၽြန္ေတာ္လည္း ေနာက္တစ္ေခါက္ ဆရာေတာ့္ေက်ာင္းကို ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီတခါေတာ့ ဆရာေတာ့္ကို ဖူးေတြ ့ရပါတယ္။ တပည့္ရဟန္းတစ္ပါးက ဆရာေတာ့္ေက်ာကအနာေလးေတြကို ေဆးလိမ္းေပးေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ေရာက္သြားတာပါ။ (အဲဒီတုန္းကမွာ ဆရာေတာ့္မွာ ဆီးခ်ိဳေရာဂါရွိမွန္း သိခဲ့ရပါတယ္။) ဆရာေတာ္ၾကီးကို တရားပြဲပင့္ခ်င္တဲ့အေၾကာင္းေလွ်ာက္ေတာ့ ဆရာေတာ္က Planner စာအုပ္ထဲမွာ သူရန္ကုန္မွာရွိမယ့္အခ်ိန္ထဲက အားတဲ့တစ္ရက္ကို ေပးလိုက္ပါတယ္။ ေဆာင္းရာသီထဲမွာပါ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဆရာေတာ့္ဆီက ရက္ရတာႏွင့္ ေပ်ာ္ျပီး အဖြဲ ့ကို လွမ္းအေၾကာင္းၾကားကာ တရားပြဲ စစီစဥ္ဖို ့လုပ္ၾကပါေတာ့တယ္။

တရားပြဲနီးလာတဲ့ လပိုင္းအလိုေလာက္မွာပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို ့ျမိဳ ့က ျပီးစီးခါနီး သာသနာေရးဆိုင္ရာ အေဆာက္အအံုအသစ္တစ္ခုဆက္လက္ေဆာက္ဖို ့အတြက္ လိုအပ္ေနတဲ့အလွဴေငြရွာေဖြတဲ့အေနႏွင့္ တရားပြဲတစ္ခုကို စီစဥ္ၾကပါတယ္။ သူတို ့တရားပြဲရက္က ကၽြန္ေတာ္တို ့လူငယ္အဖြဲ ့လုပ္တဲ့ တရားပြဲႏွင့္ ေရွ ့ဆင့္ေနာက္ဆင့္ဆိုသလိုျဖစ္ေနပါတယ္။ ေနာက္ျပီး ျမိဳ ့နယ္သာသနာေရးအဖြဲ ့က တရားပြဲမွာ ျဖဴးဆရာေတာ္ကို ပင့္ခ်င္တဲ့အတြက္ ကၽြန္ေတာ္တို ့အဖြဲ ့ဆီကေန တရားပြဲရက္ကို အလွဴျပန္လာခံပါတယ္။ ျမိဳ ့နယ္ဆိုင္ရာ ဆရာေတာ္ၾကီးမ်ားကပါ ၀ိုင္းျပီးေမတၱာရပ္ခံကာ အလွဴခံလာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို ့ေတြလည္း ဆရာေတာ္ၾကီးရဲ ့တရားပြဲရက္ကို လွဴလိုက္ရပါေတာ့တယ္။ အဲဒီမွာ ေနာက္ထပ္တစ္ေခါက္ ဆရာေတာ္ၾကီးေက်ာင္းကို ကၽြန္ေတာ္ေရာက္ခဲ့ရျပန္ပါတယ္။

ဒီတခါလည္းဆရာေတာ္ၾကီးကို ေက်ာင္းမွာ ဖူးေတြ ့ရပါတယ္။ အက်ိဳးအေၾကာင္းေလွ်ာက္ျပီး တရားပြဲရက္မေျပာင္းဘဲ က်င္းပတဲ့ေနရာႏွင့္ ဦးစီးတဲ့အဖြဲ ့အေျပာင္းအလဲလုပ္လိုက္တဲ့အေၾကာင္း၊ ဆရာေတာ္ၾကီးအေနႏွင့္ အဲဒီလိုလုပ္လိုက္တာ အဆင္ေျပမေျပ ေမးေလွ်ာက္ရပါတယ္။ ဆရာေတာ္က အဆင္ေျပပါတယ္။ အဲဒီေန ့ဘယ္အခ်ိန္ ဘယ္အခ်ိန္သာ လာပင့္ဆိုျပီး မွာပါတယ္။

အဲဒီလိုႏွင့္ ဆရာေတာ္ၾကီးရဲ ့တရားပြဲရက္ကို ေရာက္လာပါေတာ့တယ္။ အဲဒီေန ့က ျဖဴးဆရာေတာ္တရားပြဲဆိုေတာ့ ပရိတ္သတ္က ေသာင္းႏွင့္ခ်ီျပီး တရားနာလာၾကပါတယ္။ ေဆာက္လက္စ အေဆာက္အဦးထဲမွာျပည့္က်ပ္သြားလို ့ အေဆာက္အဦးေရွ ့ကကြင္းျပင္မွာ ေနရာခ်ေပးရပါတယ္။ Projector ႏွင့္ ပိတ္ကားေတြကို လူတိုင္းျမင္နိဳင္ေအာင္ ေထာင္ေပးထားရပါတယ္။ ေဘးပတ္ခ်ာလည္က လမ္းေတြႏွင့္ လူသြားလမ္းေတြမွာလည္း ပရိတ္သတ္က ျပည့္လွ်ံေနပါတယ္။ ဒါေတာင္ တရားပြဲစဖို ့က နာရီပိုင္းလိုေနပါေသးတယ္။ အခ်ိန္နီးလာေတာ့ ဆရာေတာ္ၾကီးကို သြားပင့္ဖို ့ ျပင္ဆင္ၾကပါတယ္။ ေက်ာင္းကို ဖုန္းလွမ္းဆက္ေတာ့ ဆရာေတာ္ၾကီး ေဆးခန္းၾကြသြားတာ ျပန္ေရာက္မလာေသးတဲ့အေၾကာင္း သိလိုက္ရပါတယ္။ ဆရာေတာ္ျပန္ၾကြမလာေသးလည္း ေက်ာင္းကေနသြားထိုင္ေစာင့္မယ္ဆိုျပီးေတာ့ ျမိဳ ့နယ္ကဆရာေတာ္တစ္ပါးရယ္၊ ကၽြန္ေတာ္ရယ္ ကားတစ္စီးႏွင့္ ဆရာေတာ့္ေက်ာင္းကို ထြက္လာခဲ့ၾကပါတယ္။

ေက်ာင္းကို ေရာက္ေတာ့လည္း ဆရာေတာ္ၾကီး ျပန္ၾကြမလာေသးပါဘူး။ တရားပြဲက်င္းပရမယ့္အခ်ိန္က ေရာက္ေနပါျပီ။ ကၽြန္ေတာ္တို ့လည္း စိတ္ေတြပူျပီး ေစာင့္ေနၾကပါတယ္။ ေနာက္ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာေတာ့ ဆရာေတာ္ၾကီးကား ေက်ာင္းထဲ၀င္လာပါတယ္။ ဆရာေတာ္ၾကီးကို တြဲျပီး ေက်ာင္းေပၚကို ပင့္သြားၾကပါတယ္။ ေနာက္ထပ္ ဆယ့္ငါးမိနစ္ေလာက္ေနေတာ့ ဆရာေတာ္ၾကီးဟာ တပည့္ရဟန္းေတာ္၊ ကပၸိယတို ့ႏွင့္အတူ ကၽြန္ေတာ္တို ့ကားေပၚကို တက္လာျပီး တရားပြဲကို စတင္ထြက္ခြာၾကပါေတာ့တယ္။

ျမိဳ ့ေရာက္လို ့တရားပြဲစေတာ့ တစ္နာရီခြဲေလာက္ေတာင္ ေနာက္က်ေနပါျပီ။ ဒါေပမယ့္ ပရိတ္သတ္ကေတာ့ ေလ်ာ့မသြားပါဘူး။ ခ်မ္းေအးေနတဲ့ၾကားကဘဲ ဇြဲေကာင္းေကာင္းႏွင့္ ဆရာေတာ့္ၾကြအလာကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနၾကပါတယ္။ ဒီလိုႏွင့္ ဆရာေတာ္ၾကီးလည္း ပလႅင္ေပၚတက္ျပီး တရားမေဟာခင္ သူေနာက္က်ရတဲ့အတြက္ေတာင္းပန္စကားဆိုပါတယ္။ အမွန္က ဆရာေတာ္ၾကီးက ေဆးခန္းတစ္ခုမွာ သြားျပီးေက်ာက္ကပ္ေဆးျပီး ျပန္ၾကြလာတာပါ။ ေက်ာင္းျပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း တရားပြဲကို ခ်က္ခ်င္းျပန္ထြက္လိုက္လာခဲ့တာပါ။

ဆရာေတာ္ၾကီးဟာ တရားပြဲ စစခ်င္းမွာ ေတာ္ေတာ္ကို အားယူျပီး သီလေပး၊ တရားနိဒါန္းပ်ိဳးေတြလုပ္ေနရတာကို ကၽြန္ေတာ္တို ့ေတြသတိထားမိပါတယ္။ အသံက တိုးတိမ္ေနျပီး တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ေပ်ာက္မလိုေတာင္ ျဖစ္ျဖစ္သြားပါတယ္။ ေဆာက္လက္စအေဆာက္အဦးရဲ ့ မိုးမလံု၊ ေလမလံုတဲ့ ခန္းမေဆာင္ထဲမွာ ေဆာင္းေလကလည္း တျဖဴးျဖဴးႏွင့္ တိုက္ခတ္ေနပါတယ္။ က်န္းမာေရးမေကာင္းတဲ့ ဆရာေတာ္ၾကီးဟာ ဘယ္လိုမ်ားေ၀ဒနာကို ေတာင့္ခံျပီး တရားေဟာေနမလဲလို ့ ကၽြန္ေတာ္ေတြးၾကည့္မိပါတယ္။ ေတာ္ေတာ္ကိုလည္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္တို ့အဖြဲ ့ေတြက တရားပြဲၾကီးအျပင္မွာ Stand By အျဖစ္ တာ၀န္က်ေနၾကေတာ့ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ၾကည့္ရင္း မ်က္ႏွာေတြပ်က္ေနၾကပါတယ္။ ဆရာေတာ္ၾကီးကို ဒုကၡေပးသလိုေတာ့ျဖစ္သြားျပီဆိုျပီးေတာ့။ တစ္ေယာက္ကဆိုရင္ “ရင္ထဲမေကာင္းလိုက္တာဗ်ာ” ဆိုျပီးေတာ့ကို ပါးစပ္က ထုတ္ေျပာလာပါတယ္။

ဒီလိုႏွင့္ တရားပြဲစလို ့ နာရီ၀က္ေက်ာ္လာေတာ့ ဆရာေတာ္ၾကီးအသံက တျဖည္းျဖည္းက်ယ္လာျပီး ပံုမွန္လိုျဖစ္လာပါတယ္။ ေနာက္တစတစႏွင့္ ဆရာေတာ္ၾကီးေဟာေနက်စတိုင္လ္အတိုင္း အသံျမွင့္တဲ့ေနရာေတြမွာ ျမွင့္ျပီး အားက်ိဳးမာန္တက္ကို ေဟာေနပါေတာ့တယ္။ ဆရာေတာ္ၾကီး အခုအခ်ိန္မွာ ေ၀ဒနာဒဏ္ကို ဘယ္လိုမ်ားသည္းခံနိဳင္သြားလဲေတာ့ မေျပာတတ္ပါဘူး။ တကယ့္ကို ပံုမွန္အေျခအေနအတိုင္းျဖစ္သြားပါတယ္။ အဲဒီညက တရားကို ႏွစ္နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ၾကာေအာင္ကို ေဟာေပးေတာ္မူသြားခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေန ့က ရရွိတဲ့ န၀ကမၼအလွဴေငြေတြရဲ ့ တစ္၀က္ကို ေဆာက္လက္စ သာသနာ့အေဆာက္အအံုအတြက္ ျပန္လည္လွဴဒါန္းသြားျပီး က်န္တစ္၀က္ကို ယိုးဒယားသြားေဆးကုရာမွာ အသံုးျပဳမွာျဖစ္တဲ့အေၾကာင္းလည္း မိန္ ့ေတာ္မူသြားခဲ့ပါတယ္။

အဲဒီေန ့က ဆရာေတာ္ၾကီးဟာ တရားကို ပံုစံႏွစ္မ်ိဳးႏွင့္ ေဟာေျပာ ျပသသြားခဲ့တယ္လို ့ ကၽြန္ေတာ္စိတ္ထဲမွာ စြဲျမဲယံုၾကည္ေနပါတယ္။ တစ္မ်ိဳးက တရားကို ပါးစပ္ကေန ၀စီကံေျမာက္ ေဟာေျပာညႊန္ျပသြားျပီး ေနာက္တစ္မ်ိဳးကေတာ့ လုပ္ေဆာင္မႈႏွင့္ ျပသသြားခဲ့တာပါဘဲ။ ကၽြန္ေတာ္တို ့မ်ိဳးဆက္သစ္ေတြအတြက္ သာသနာ့တာ၀န္ဆိုတာ ခႏၶာကိုယ္ကို မငဲ့ဘဲ ဒီလိုမ်ိဳးထမ္းရတယ္ကြလို ့ ကာယကံေျမာက္ လမ္းညႊန္သြားခဲ့ သလိုပါဘဲ။ အဲဒီညရဲ ့ တရားပြဲကို ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္ေတာ့မွ ေမ့နိဳင္မွာ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။

တစ္ေန ့က ကၽြန္ေတာ့္လက္ကို မေတာ္တဆထိခိုက္မိလို ့ ကြဲသြားတာ သံုးခ်က္ခ်ဳပ္လိုက္ရပါတယ္။ ရာသီဥတုေအးေအးမွာ အနာျဖစ္ေတာ့ လက္က နာျပီး ကိုက္တာေပါ့ဗ်ာ။ ဆရာ၀န္က လက္ကို ျငိမ္ျငိမ္ထားပါလို ့ေတာ့ မွာလိုက္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ေခါင္းထဲ ဆရာေတာ္ၾကီး အေၾကာင္းက ခ်က္ခ်င္းေရာက္လာပါတယ္။ ဆရာေတာ္ၾကီးရဲ ့ ေ၀ဒနာႏွင့္ယွဥ္ရင္ ကၽြန္ေတာ့္အနာက ဘာမွမေျပာပေလာက္တာေလးပါ။ ေနာက္ ေလတျဖဴးျဖဴးတိုက္ေနတဲ့ၾကားမွာ အသံကိုျမွင့္ျပီးလည္း စကားေျပာေနရတာ မဟုတ္ပါ။ တင္ပလႅင္ေခြပံုစံႏွင့္လည္း ႏွစ္နာရီေက်ာ္ထိုင္ရတာမဟုတ္ပါ။ အပူေပးစက္ဖြင့္ထားတဲ့အခန္းထဲမွာ ေအးေအးလူလူ ေျခပစ္လက္ပစ္ထိုင္ျပီး လက္ေခ်ာင္းေလး ဆယ္ေခ်ာင္းႏွင့္ သာသနာ့တာ၀န္ကို (ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ေျပာတာပါ) မဆိုစေလာက္ ေသးေသးမႊားမႊားပမာဏေလး ထမ္းေဆာင္ရတာ ဘာမ်ားအပန္းၾကီးနိဳင္မွာ မို ့လို ့လဲေနာ္။

ကၽြန္ေတာ္ ဒီအပတ္ထဲ ေလးငါးရက္ေလာက္ေတာ့ အခန္းထဲမွာ နားေနရပါမယ္။ အခ်ိန္အားေလးမွာ ဆရာေတာ္ၾကီးရဲ ့သာသနာေတာ္အတြက္လုပ္ေဆာင္ခဲ့တဲ့ ဂုဏ္ေတာ္ေတြကို အာရံုျပဳၾကည္ညိဳရင္း ကၽြန္ေတာ္လည္း တတ္နိဳင္သေလာက္ သာသနာ့၀န္ကို ရက္ပိုင္းေလာက္ေလး နိဳင္သေလာက္ ထမ္းလိုက္ပါအံုးမည္ဟု စိတ္ကူးလ်က္။

ေလးစားစြာျဖင့္
၀ိမုတၱိသုခ