ထိ - သိ - သတိ
၀င္ေလႏွာသီးဖ်ား တိုးထိတာသိ၊ အသာေစာင့္ၾကည့္၊
ထြက္ေလႏွာသီးဖ်ား တိုးထိသာသိ၊ အသာေစာင့္ၾကည့္၊
ထိ-သိ-သတိ၊
အေဟာင္းေပ်ာက္ေတာ့ အသစ္ေပၚ၊
ေပၚတဲ့ အသစ္ အေဟာင္းၿဖစ္။
ၿဖစ္ၿပီးေတာ့ပ်က္ေနတာပဲ
တရားကိုရႈမွတ္ေနရင္းနဲဲ ့ ရုပ္နာမ္ဓမၼသခၤံါရေတြရဲ ့အၿဖစ္နဲ ့အပ်က္ကို သိလာတယ္။
ဥာဏ္ေတြြတက္လာတယ္။ ငါဆိုတာလည္း မရွိေတာ့ဘူး။ သူဆိုတာလဲ မရွိေတာ့ဘူး။
ရုပ္နာမ္ဓမၼ သခၤါရေတြဟာ ၿဖစ္ၿပီးေတာ့ ပ်က္ေနတာဘဲလို ့ ဥာဏ္ထဲမွာ ရွင္းသြားတယ္။
ဥာဏ္ေတြြတက္လာတယ္။ ငါဆိုတာလည္း မရွိေတာ့ဘူး။ သူဆိုတာလဲ မရွိေတာ့ဘူး။
ရုပ္နာမ္ဓမၼ သခၤါရေတြဟာ ၿဖစ္ၿပီးေတာ့ ပ်က္ေနတာဘဲလို ့ ဥာဏ္ထဲမွာ ရွင္းသြားတယ္။
သႏိ ၱသုခ နိဗၺာနဓာတ္ရေအာင္
တရားကိုရႈမွတ္ေနတဲ့ ေယာဂီသူေတာ္စင္ေတြဟာ အၿမဲတမ္း သတိနဲ ့ေနတဲ့အတြက္ အမွားနည္းတယ္၊ အမွားနည္းတယ္ဆိုကတည္းက ေကာင္းတာေတြၾကံ၊ ေကာင္းတာေတြေၿပာ၊ ေကာင္းတာေတြၿပဳၿပီး၊
ေနာက္ဆံုး သႏိၲသုခနိဗၺာနဓာတ္ အၿငိမ္းဓာတ္ၾကီးကို ေတြ ့ႏိုင္တယ္။
ေနာက္ဆံုး သႏိၲသုခနိဗၺာနဓာတ္ အၿငိမ္းဓာတ္ၾကီးကို ေတြ ့ႏိုင္တယ္။
အေသကိုၿမင္ေအာင္ၾကည့္
အမ်ားသူငါကေတာ့ သုသာန္မွာ သြားပို ့တဲ့အေသကိုပဲၿမင္ၾကတာ၊
တကယ္တန္းကေတာ့ မိမိႏွာသီးဖ်ားမွ ထြက္ေလ၀င္ေလတစ္စံုရဲ ့ အၿဖစ္အပ်က္ကို၊
တစ္နည္းေၿပာရရင္ အေသကိုသာ ၿမင္ေအာင္ ၾကည့္ရမွာ၊
အဲဒါမွ သႏိၲသုခ နိဗၺာနဓာတ္ၾကီးကို ရႏိုင္၊ ေရာက္ႏိုင္မွာ ၿဖစ္တယ္။
တကယ္တန္းကေတာ့ မိမိႏွာသီးဖ်ားမွ ထြက္ေလ၀င္ေလတစ္စံုရဲ ့ အၿဖစ္အပ်က္ကို၊
တစ္နည္းေၿပာရရင္ အေသကိုသာ ၿမင္ေအာင္ ၾကည့္ရမွာ၊
အဲဒါမွ သႏိၲသုခ နိဗၺာနဓာတ္ၾကီးကို ရႏိုင္၊ ေရာက္ႏိုင္မွာ ၿဖစ္တယ္။
No comments:
Post a Comment